डाँडा र खोँचहरु
हराएर जान्छन्
पानीमा जसरी
जसरी आउँछन्
हावा / वतासको अघि- अघि
फेरि उचालिएर
तरङ्गमा
टिलिक् पिलिक्
रङ
र टलकहरु
टल्किन्छन् जसरी
नाच्दै- खेल्दै
हातेमालो गरेर
थाक्दैनन् जसरी
दिनरात
मार्छन् साउती जसरी
स- साना
केटाकेटीहरुलेजस्तो
भुलिदिन्छन्
जसरी
छिनकोछिनमै
धार र खोबिल्टाहरु
लाग्छ—
उसै गरी
भुलिदिऊँ
नराम्रो-
भित्र राम्रो खोजूँ
आफू-
भित्र राम्रो बनूँ
रङहीनता-
भित्र रङ देखूँ ...
लाग्छ—
पानी बनूँ,
मात्र पानी !
र जाऊँ
पानीकै
कञ्चन देशमा
जहाँ
भएर पनि
न डाँडा- खोँचहरु
छन्
न उफान छ रङहरुको
न छन् धार र
खोबिल्टाहरु;
छ त केवल—
पानीपन ।
No comments:
Post a Comment