मृत्युको बाडी ...

एक दिन मरी जानु छ साथी

जति नै भए पनि मान्छे माथि !

बज्र परिरहेछ गड्याङ्गुडुङ्

आकाश काल जस्तै छ कालो 

मनमा मृत्युको बाडी

पसिरहेछ त्यो नदी हुँदै

जहाँ चिच्याइरहेछन्,

डुबिरहेछन्, तैरिरहेछन् मान्छेहरु

आँसुको भेल पनि आखिर
छ रमितैसरी यो संसारमा— यो संसारको रीत !

गुणा र घटाउमा बिलाइजाने !

उखेले पनि, नउखेले पनि जरा

क-कसको हात कति ?

भोग्ने कति, छिन्ने कति, रमिता हेर्ने कति ?

एक दिन मरी जानु छ साथी

जति नै भए पनि मान्छे माथि !